h.b.ö.-2-nasipse olur mantığı mantıksızdır.

bugün 11lere öyle bir gaz verdim ki, bu gazla üniversiteyi kazanırlar inş. kazanamazlarsa zaten yüzlerine tüküreceğim. onlara baktığımda kendi küçüklüğümü görüyorum da, ne çalışıyordum be o zamanlar. ölesiye çalışıyordum. uyumamak için 3-5 kahve içtiğimi ve sabah ezanına kadar test çözüp, namazı kılıp yattığımı hala dün gibi hatırlıyorum. nasipse olur demedim hiç bir zaman. çalıştım, dua ettim sonra nasipse olur dedim.ta ki üniversiteye kadar. üniversitede bende herşeyi son güne bırakma adeti peyda oldu. kpss ye bile son gün çalıştım. ama şunu yine asla demedim: "nasipse olur". aldığım her kötü puanı hak ederek aldım. zaten babam hala şoklarda. ona kalsa bırak öğretmen olmayı, ben nasıl okulu bitirmişim. bu da bi yetenek olsa gerek:)



işin kilitlendiği nokta ise ölüm. zaten ölüm işin içine girdi mi bu yazdıklarımın, çizdiklerimin, harflerin, kalplerin,nefretlerin pek bir anlamı kalmıyor. dün ders esnasında camın önünden geçen helikopter tüylerimi diken diken etti. çocuklara çaktırmamaya çalışsam da o helikopterin keşif için oralarda dolandığını biliyorum. ölüm bizi her an yokluyor. korkacak bir şey yok.ama dünyada istemeyeceğim şeylerden biri de terör saldırısına kurban gitmek.. daha güzel bir biçimde ölmek isterim.hani insanlar yaşadıkları gibi ölürler ya. o sözü haklı çıkarmak isterim ya da güzel bir ölümüm olsun ki o söze kurban olayım.