Kaç yalan söyledim sayılarını hatırlamıyorum, fakat bazen yalan pembe ya da beyaz olabiliyor bu bir gerçek. Ve asla yalan demedim diyen yalancıdır bu da başka bir gerçek. Yalan derken diyoruz da her zaman kendimiz için değil bazen de başkalarının mutsuz olmalarını önlemek için..tabi gerçek ortaya çıktığında faturası çok yönlü olarak kesilse de ben yine de bu durumlarda yalan söyleme taraftarıyım…yüzde elli şans var : ortaya çıkması ya da çıkmaması…bence insanlar şansını kullanmalı..

Şimdi düşünüyorum da acaba en son ne zaman yalan söyledim ya da söylediğim her hangi bir yalanı…aklıma yeni aldığım çanta geldi. Evet 70 milyona aldım fakat bunu teyzeme 50 milyon olarak, babaanneme de 20 milyon olarak söyledim.işin tuhafı ikisi de bunu fazla buldu..hele babaannemin verdiği tepki içimde fırtınalar kopardı valla.gülmemek için kendimi zor tuttum..aslında sevdim çantayı devlet gibi çanta, deri, ömür boyu kullanırım ben oniJ

Ya aslında ben sevmem pek yalan konuşmayı zaten kimsenin sevdiğini de düşünmüyorum ama sıkışınca Hızır edasıyla yardımcı oluyor valla..şu an düşündüm de genelde söylediğim yalanlar parayla ilgili ne bileyim param olduğunda babama param yok deyip az para koparmadım ne yalan söyleyeyim.bunu etrafımda da çok görüyorum aslında herkes öyle, öğrenci milleti böyle…

Çok ciddi bir yalan söylemedim galiba.hani şöyle kendi hayatımı ya da insanların hayatını alt üst edecek yahut değiştirecek…allah da söyletmesin..

Ve pinokyo olmak ya da olmamak..asıl mesele bu..illa ki insanın burnu ya da bir yeri uzaması gerekmiyor otokontrol çok önemli…allahım doğrudan ayırma…

Peki benim gibi bir muhtereme yalan söylenirse kii başımdan dehşet bir şaka ve sonrasında kaka olan bir durum geçmiştir.ben daha üniversitede mini mini birler iken yasemin cadısı süpürgesiyle gelip hehhehhehe hattan kaldın demiş ve ben kendimi türk filmlerindeki gibi kaybedip önce ağaca yaslanmışım, sonra da yaban edasıyla yalan söylüyorsun demiştim o da kötü kadın edasıyla nevet demişti…hemen öğrenci işlerine gidip baktığımda da sonuçların açıklanmadığını görmüştüm…fakat uzaktan bana bakan yasemin kıs kıs gülmekte idi..hani malum olur derler ya gerçekten kalmıştım o sınavdan, aslında sınıfın yarısı kalmıştı ama birinci sınıf olmanın da acı yanı bu, kabullenemiyorsun, hoş ben hala kabullenemiyorum ya neyse.bu şakalı yalanları da sevmiyorum, sonra gerçek oluyor ya..

Evet bana yalan söylenirse ki söyleniyor.ismi lazım olmayan şahıslar samsun a gelince canım, cicim çok özledim gibi mesajla atıyorlar. Ya içimden küfredip sonra da kardeşim bu özleme duyusu burada mı çalışıyor demeden de kendimi tutamıyorum. Ben de artık özlesem de özlemiyorum…bana yalan söylenmesin fakat ben söyleyeyim gibi bir şeye çıktı bu yazıda ama ikisi de imkansız maalesef…