bir çok şey için az bir zaman kaldı..ve şimdiye kadar yapmadıklarımız için dizlerimizi dövmenin bir anlamı olmadığını anlamış bulunmaktayım... zaten dizini dövemek de bir işe yaramaıyor, ve zaten benim bir kızım da yok...
sınavlara çalışmak mı çalışmamak mı?evet en son çalışmadığımda kendime güvenim had safhadaydı, sonuç hüsran olsa da...
çalışacağım tabi de ya sonra..
işte bu sonrayı düşünmekten...düşünüp düşünüp uyumaktan....uyuyunca da kabuslar görmekten...ve o kabusların verdiği yorgunluktan...ve yine uyuma ihtiyacından bıktım....
hayata rastgele deyüp kaderin cilvesine mi bıraksam kendimi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder