100.yazım...cemaat insanı

1.bir insan bir şeyi dışardan görür ve onun cazibesine kapılır..etrafında dolanır..içine girmek ister..

2.bu tutkuyla allem edip kallem edip bunun için bazı ön çalışmalar yapar..ortam kurar kendine..arkadaş vs..bazen de yağcılık bunlar için çok gerekli argümanlardır..

3.ve böylece ortama girer..ortam insanı olur..onların dediklerini ezberler...hiyerarşik düzende kendine bir yer edinmek için uğraşır...

4.gün geçtikçe yayılır, yayılır..oratama alışır.yatar kalkar...

5.fakat bu rutinlik bir yerde patlak verir, yeni insanlarla tanışıp koklaşmak ister...yeni bir lodos lazımdır belki..şöyle gagasını çıkartıp dışarı bakar.

6.ama hava mı soğuktur ne cesaret edememiştir cemaat insanı..zaten burda her şey iyidir..cemaatin etinden ve sütünden yararlanmaya devam edilir..

7.bu böyle devam etse de klostrofobisi depreşen ortam insanı buna daha fazla dayanamaz.

8.esas git-geller şimdi başlamıştır...5n 1k tarzı sorularla muhattaptır hep beyin.

9.ve yavaş yavaş kendine bir demokratik açılım yapar..seçme ve seçilme hakkını tekrar kullanıp karar verir..bunun için her şeyi göze almıştır..

10.önce kendi isteğiyle gitmiştir...fakat

11.kendini onlara yakın bulamamadan dolayı hep kovulmuş hissetmiştir....