üfürüktenn..tenn...tennn

Sezai karakoç’un samanyolunda ziyafet adlı kitabını okuyorum da; üstad gerçekten ramazan orucunu ne güzel tasvir etmiş… tam bir insan gibi… gelen, bir süre bizimle yaşayan ve özlemle giden…karakoç’a olan hayranlığım arttı.. sadece mona rosa’sını okumuştum onun..o da şiirdi.. güzeldi.geçen yıl iclal’le trabzon’a giderken yolda okumuştum onu…mona roza, siyah güller, ak güller…Ve karahindibağı çiçeği mi, otu mu bilmiyorum ama her neyse ben de onu bir an insana benzettim…böyle bazı insanlar var;hani derler ya üfürükten nem kapanlar, işte o cins insanlar…bir rüzgarla bütün köklerini, bütün bağlarını koparanlar…bunların dostlukları da öyle…dost dedim de aklıma biri geldi;kara hindi bağı cinsinden olan