haricilikten bahsetmek istiyorum, yatay ve dikey haricilikten. çok eskilerde kalan, gittikçe uzaklaşan haricilikten... sonra birden arkadaşım 'haricilik mi, o da ne, harici bellek gibi bir şey mi?' demesiyle kendime geliyorum.

insanlar müslümanım diyorlar, hem de elhamdülillah diyerek, bilinçli bir biçimde. ama sonra, sonra işte bakıyorsun her yer trabzon. gavur dizileri işe yarıyor, içimden dört harfli küfürler ediyorum.

o değil de kız utanmadan okuduğu erotik romanı gösteriyor, spartacus izlediğini söylüyor. biz öyle bilmezdik bu işleri. insan kötü bir şey yapsa da söylememeli diye bilirdik.

insanlar bağırıyor ben farklıyım diye.. ben de diyorum ki hz. peygamber döneminde yaşasaydım vallahi de billahi de harici olurdum. niye zaman insanları, beni böyle değiştiriyor. sekülerlik neden damarımızda akan kan gibi.. ve dahi neden insanlar, insana benziyor?