evet, uçağı kaçırdım. aslında babamın kehanetleri sonunda bir bir gerçekleşiyor ya, buna yanıyorum. evet, herşeyi son ana bırakıyorum biliyorum ama hiç bu kadar ters gitmemişti. hep son anda yetişiyordum otobüse, uçağa.. hatta geçende tam da geç kaldım derken, kardan dolayı rötar yapmıştı. ne kadar şükretmiştim hatta doğru insanlarla beraber olduğum için bu başıma geldi dedim, durdum. aslında bu seferki uçak kaçırmayı da buna bağlıyorum. doğru insanlarla, doğru şeyler yapmadığım için böyle oldu... inanıyorum allahın sopası vardır.
öyle bir trafik vardı ki, açıkçası bunu alışverişe kendimi kaptırdığım için söylüyorum. fatihten kadıköye gelme planlarımın hiçbiri tutmadı. otobüs ve vapur için hesapladığımdan çok daha fazla bekledim ve kadıköye vardığımda aslında orada değil havaalanında olmam gerektiğini biliyordum.. ve hiç tereddüt etmeden metronun yazıhanesine gittim ve otobüs biletini aldım.6.30 da samsun'da, 7.50de ladikteydim.
yoruldum ama olsun. demek ki bunu yaşamalıymışım.herşeyim de kader oldu bu sıralar..kader, keder.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder