bugün arkadaşlarla toplanddık..sebebi herkesin artık bu bir hafta içinde bir yerlere gidecek oluşuydu..4 senedir görmediğim arkadaşımı gördüm...insan ne kadar garip, hem değişiyor hem değişmiyor...4 sene sonra tekrar konuşup gülebilmek çok güzel..

ama 4 yıl sonra gördüğüm sadece gül değildi..kübrayla kızlarda ayrılıp önce okula uğradık, sonra dershaneye...okul hocalarımdan çok lise2 de gittiğim derhane hocalarımı sevdiğimi bugün farkettim...onlara da söylediğim gibi ne kadar özlemişim...ve onlar hiç değişmediler..aynı tayfa haka devam ediyor, ayhan hoca eksik..bununla beraber biraz buruktu hocalar, sözleşmleri ocak ayında bitiyor ve ne yapacaklarını bilmez haldeydiler. çok üzüldüm...bununla beraber olan bitenden konuştuk...güldük çay içtik..

ahmet hoca benim için her zaman bambaşkaydı..deshanede de çok severdim, hem de çok saygı duyardım..ne güzel laf dalaşı yaprdık onla..bugün de yaptık...bugün onun gözlenini daha bir bulutlu gördüm..her zaman vardı bulutlar o gözde ama şimdi daha bir bulutluydu...hani elif şafağın kitabında olduğu gibi; pinhanın bulut gözlü adamla karşılaşması gibiydi...hemen o kitabı hatırladım..pinhan oldum bi an..sonra patlatılan bir espri kendime getirdiyse de beni...