daha dün, çok değil dün psişik misişik bişeylerden bahsetmiştim.
dün baya canım sıkkındı. canım sıkkın olunca yemek bloglarına bakan cinslerdenim.öyle bi cins var mı bilmiyorum ama vardır heralde.

daldan dala, blogtan bloğa, oradan buraya derken  daha önce hiç yemediğim kurutulmuş domatesi bi denemeye karar verdim. malta çarşısında avare avare gezerken- aslında pis kardeşim asuman telefonunu açmadığı için, zaman öldürüyordum-  kafamda bi ampül yandı. kurutulmuş domates! o değil adamlar baklayı bile kurutmuşlar. her neyse aldım o domateslerden,sonunu düşünmeden.

sonra yine avare avare dolaşmalar. kırgız bi amca gördüm. kemikten tarak satıyordu.güzel işlemeli tarakları vardı. pazarlık şansımı denedim ama şansım yaver gitmedi. sonra yine avare... avare...

nihayetinde asumana ulaştığımda vapura binmiştim bile. her neyse buraları hızlı geçiyorum. akşam asuman bana kurutulmuş domates getirdi.


hayır ya, ben ne domates istiyorum ne çikolata ne de aklımdan geçen yiyecek bişey. dua saati denen şey varsa lütfen yiyeceklere takılmasın.

:(

"Deki; Eğer duanız olmasa Rabbimin katında ne ehemmiyetiniz var."
(Furkan suresi 77.Ayet) 

"Rabbimiz buyurduki: Bana dua edin size cevap vereyim."
(Mü'min suresi 60. Ayet) 
ayetlerine inanıyoruz, evet amaaaa..

birşeyi çok isteyince imtihanı mı olmalı insanın?
o isteği gerçekleştiğinde şükür etmeli,evet ama Allah tarafından beklenen bir şey mi bu?
o istek gerçekleşmediğinde durmadan dua mı edilmeli?
her şey nasiptir deyip 'dua zaten bi iç rahatlatma'dır deyip basite mi indirgemeli?


halbuki canım bişey istediğinde sanki aramızda telepatik bişey babam akşam onu alır gelir. hadi bu biraz mantıklı gelebilir psişik olarak  da aklımdan geçen çok eski bir şarkının kanal gezerken karşıma çıkmasına ne demeli?bazen çok gereksiz şeyler kabul oluyor. dua saati mi demeli buna?bilemedim.


ya dualar kabul olunmadığında Allah görmüyor mu kulunun nasıl üzüldüğünü?üzülmemizden mutlu mu oluyor yoksa ? Üzülüp Allah'a yaklaşmak, dilenmek,dua etmek hiç samimi gelmiyor. istediğime ulaşınca unutmak istemiyorum Allah'ı. yoksa bunu bildiği için mi kullanıyor bu isteğimi?

halbuki bi 'ol'dese, olur. ama demiyor.
vardır bi bildiği diyoruz ve üzülmeye devam ediyoruz.