incendies-içimdeki yangın için belli bir dine mensup olmak ne garip bir şey, diyorum. başka da bir şey demiyorum.

salı günüydü..

sınav yapacaktım, sınıfa girdim kağıtları dağıttım ve masanın üstüne oturdum.

küçük bir kız kopya çekmeye teşebbüs etti, gördüm, hem kopya kağıdı hem de yazılı kağıdını aldım.

sıfır alıp almadığını merak eden başka bir öğrenciyi payladım.

pencerenin yanına gittim.

beyazlar içinde mavi çöp tenekesinin ne kadar güzel olduğunu farkettim. fotoğraf makinem yanımda olsun istedim. oraya gidip o çöp tenekesini çekmek istedim.

büyük konuşmamak lazım..

dün 12. sınıflarla birlikte üniversite gezisi yaptık. iş her ne kadar aksiliklerle başlamış olsa da güzel bitti. gittiğimizde bizi prof.dr. nihat dalgın karşıladı ve bizi gezdirmeleri için iki asistan ayarladı. onlar da bizi gezdirdiler,yedirdiler,içirdiler hatta derse bile girdik. ders demişken... öğrencilerimiz iki gruba ayrıldı. bir kısmı mısırlı bir hocanın dersine girerken bir kısmı da hat dersine girdi. ben de öğrencilik yıllarımı öyle özlemişim ki. "tutmayın beni, ben de derse giricem."dedim. " aman, sıkıcı olursa çıkarım, hocayı bi daha nerde görecem" gibi garip ifadeleri ekledim, ki benim mantık budur. bi daha görmeyeceğim insana her şeyi diyebilirim. her neyse... derse bi girdim bizim ali aydın.. liseden hocam.tabi ayrılırken "görüşürüz, sizi ziyarete gelicem" demeyi de unutmadım. hani bana ilginç geldi. bazen de yaşarken çok güzel oluyor da buraya yazınca ne bilim. öyle işte..

Hangi Bağın Bağbanısan Gülüsen

dün üst komşumuzdaydık. bağlama eşliğinde bize bu türküyü aşketti.

eşinin asker olması hasebiyle bu türküyü her an ona armağan ettiğini anladık.

zaten dün de nöbetçiydi.

hani şey çok önemli..

hepimiz öleceğimizi biliyoruz ama

her an ölüm korkusuyla yaşamak, yarım yaşamaktır.

allahım! sen askerlerimizi koru.