evet, az önce başlıktaki sözü twitter'da gördüm. aslında deprem üzerine yazma niyetindeyken rotamı okula çevirme gereği hissettim. çünkü öncesinde terör sonrasında deprem olayıyla ilgili herkes o kadar konuştu, yazdı,üzüldü ki bana diyecek pek bir şey kalmadı. ben de 90lı yılların hit bir sözüyle 'arkadaşlara katılıyorum' demekten başka bir şey bulamıyorum.
gelelim okula...
okula yeni başlayanlarla uğraşmak okula başlamak kadar zor, geçen yıl entrikalı olaylar yaşanmıştı ve ara dönemde atanmıştık ve önümüzde belli bir seviyeye gelmiş çocuklar vardı. şimdi ise çocuklar hamur gibi. ne yaparsan, ne şekil verirsen öyle oluyor.onun için 'ilk'ler gerçekten çok önemli.
en çok zevk aldığım ders arapça. şöyle anlattıklamı anlayan,sorduğum sorulara cevap veren pıtırcıklarım olmasını çok isterdim. ama anlatma tarzımdan mı yoksa yeni bir dile başlamanın verdiği zorluktan mı malesef her soru denemesinde gemilerim karadenizde batıyor. bunun için takviye arapça kursu açtım. hatta aramızda şöyle bir muhabbet geçti.:
ben:benim kalemim diyebilecek biri var mı?
yasin:ene galemun
ben.:zzzzzzz
sena-.......
ben: sena sen yaparsın..hadi bilene çikıolata alacağım. anadolu sınıfı bunu biliyor, siz de bilmelisiniz.
ömer: ke galemu
ben: son bir dakika.
bütün öğrenciler:zzzzzzzzzzzzzzz
aslında bunun sonunda mutlu bir son demek isterdim ama malesef bilemediler, bilemediler işte. halbuki emine de aynısını yapmıştı ve anadolu sınıfı bilmişti. insanın işinde uzman olması güzel bir şey. aslında benim de arapçam fena sayılmaz. hatta olağanüstü sallama ve tutturma gücüm var. yine de kanıtlayamadıktan sonra bizim hüseyin gibi oluyor halim.
hüseyin üçgenin bir kenarında 10'u görür ve bu kesin6-8-10 üçgenidir diye sayıları yerleştirir. bunun üzerine ben:
-lan, geometri ispat işidir. bu ne?, böyle sallama mı olur?
deyip kızıyorum. ama dil mantık işidir ve sallama mantıklı olursa %90 tutar.
*sevgili güllük okulda her şey yolunda sayılır. bu ilahiyi de çocuklara ezberleteceğim inşallah. browniyi de seviyorum.
