makyajlı halimi değil de

makyaj yaptıktan sonraki halimi seviyorum..

hani yıkayıp boyaların yüzümü terkettiği anı

bu biraz palyaçoluk ama..

gözlerimin altında halkalar oluşurken,

çizgilerin arasına giren yeşil, siyah boyalar

beni benden uzaklara götüren,

götürüp getirmeyen,

aynaya yumruk atmaya sevk eden,

acuze bir yaratık hissine gark eden boyalar.

acı bir hal!

sebebini bilmesem de

-izlediğim filmlerden mi, kliplerden mi-

freudun bahsettiği dönemlerden birinde takılıp kaldığımı düşüyorum.

örümceğin ağındaki arı gibi...