2hafta

boyunca bitse de gitsek**bitse de gitsek ** bitse de gitsek
dedik durduk...zaman ne çabuk geçiyor mona..ve ben de bitiyorum..

ilhamımızı sisten aldık

yine can sıkıntısıyl başladı her şey...bir çamlıca yapalım dedik.ben hala orayı sevemesem de...ama gece ve gündüz arasındaki sıcaklık farkının bu kadar büyük olabileceğini kim bilebilirdi ki...ortam orku filmi gibiydi.. şimdiye kadar bir çok fotoğrafçının konakladığı o canım tepeden boğaz görünmüyordu...ilk kez boğazsızdık...manzarada çiftleşen iki köpek vardı..bir kahve içip indik..inerkense bildiğimiz bütün korku filmlerinden seçmeler yaptık.etrafta bulunan envai çeşit it sürüsü de ilhamımızı çeşitlendirdi...karın deşen jack ten dabbeye bir çok film geldi gitti..benim de aklıma hayalet gemide insanların kafalarının uçtuğu sahne egeldi....o sırada yanımıza bir araba yaklaştı veeeee karşı tarafa nasıl geçeceğini sordu...ve sıcak yuvamızdayız..

00.59

evet şimdi yeni bir film izlemek zamanı
yeni bir kitap okumak
elime akortsuz sazı alıp çalmak,çalmak.
sonra uzanıp sırtüstü tavanda yıldızlarla oynamak
koşup koşup yorulmak
terli terli su içmek
rüya görmek bıkmadan
tuvaletin geldiğinde kalkmamak
rüyaya kaldığın yerden devam etmek zamanı şimdi..

ya-za-mı-yo-rum

uff yaa..bu sınavlar bana hiç iyi gelmedi...neden bilmiyorum, yazamıyorum, canım sıkılıyor, afakanlar basıyor..zaten hep demişimdir.bu okul lanetli diye..bana hiç yaramadı..hani hep olur yaa öğrencinin sınavı kötü geçmiştir fakat yüksek alır sevinçten havalara uçar..işte ben hiç duyguyu yaşamadım bu okulda..ya yüksek beklerdiğimde de zaten hep düşük ladım..bugün de bi tanesi açıklandı zaten sinirlerim tepemde herkesin 90-95-100 aldığı sınavdan ben 80 almışım..yaa bu durumda iki seçenek var..ya ben yazamadım ya da hocanın karısının geldiği bi an verdi o notu...ya ama anlayamıyorum yaa bu kadar basit soruları süper döşedim iki kağıda ama ama...şu an kendimi gerizekalı gibi hissediyorum..evet ne yapayım..

bir kere yakamadım şu gemileri

bugün ales vardı...hiç çalışmadım..sabah kalktım, gittim..ama kapıdan girmeden önce hala gidebilirim diyordum içimden, içimden..ama o sesler içimde kaldı birden...resmen sürü psikolojisiyle hareket ediyorum ya..herkes ne yapıyorsa yapıyorum.sanki yapmak zorundayım.bir yaprak oldum resmen.hayat şartları nereye sürüklerse artık...ama ben böyle değildim ne oldu bana anlamıyorum...kendi kararlarımı sanki kendim vermiyorum gibi..bu bana çok acı veriyor...benizm bazen gemiler yakmam lazım..bazenbir filoyu ateşe atmam lazım..sonra onu izlemem lazım, bir bardak çayla...işte bu benim.

anka-ra

anka kuşunun kaf dağını hep merak etşimdir..ankara yı da...nasipmiş oldu..

hayatımda hiç bu kadar kravatlı adamı bir arada görmedim..klostrofobim depreşti birden.ve orada yaşayamayacağımı anladım..

sonsuza kadar çocuksu alınganlık

ne kadar büyükse büyüsün bir ergin bir an, sadece bir an annesi kendisine bağırmış bir çocuk gördüğünde ve çocuğun ağlayarak koşup annesinin boynuna sarıldığında ve inmeyi bir an bile aklından geçirmedinde aklına kendinden bir şeyler gelir.burnu sızlar, birileri burnunda tüter..yaklaşan bayramda gitmeme kararını vermişken bir şeyelri bir daha gözden geçirir...bir alo der ve bir saat konuşur...bu çocuk olmanın değil insan olmanın bir vazifesidir...

tüyap

güzeldi..
büyüktü...
uzun seferdi...
kitap kokuyordu...
farklı insanlar vardı...
ünlü insanlar vardı...

fenerde..

zaman ne çabuk geçiyor mona*