islambol

İstanbul benden gün geçtikçe daha da uzaklaşan biri gibi..okulda dördüncü sınıf olma böyle bir şey…ayrılmaya az kala şimdiden özlemişim gibi…ayrılınca çok özleyecekmişim gibi..kim bilir..halbuki ben kendimi şartlandırmıştım asya dan avrupaya geçerken bütün sıkıntıları asya da bıraktığı dönünceye kadar rahat olmaya…ve her an boğaza nazır arkadaşlarla acı bir çay içmeye…sonsuza kadar…bu ikisi en sevdiğim şeyler İstanbul da…halbuki ben, ben…neyse…uzakta olsa bile İstanbul bu haliyle kartpostal edasıyla kafamda hep duracak ve bir gün canım sıkıldığında ona koştuğumda bana kucağını açıp bana sıkıca sarılacak..