öncelikle bu sefer mekan değiştirdik. yeni mekanımız mecidiyeköydü. ama üsküdarda dolaşırken balıkçılar çarşısının kokusunu bile özlediğimi bile söyleyebilirim. bak yine aklıma geldi zeytinin o ekşi kokusu. midem bulandı. neyse, mecidiyeköy diyorduk. insanın aklından bazen geçer ya garip hisler öyle bir şeydi. oruç tutumayan mı ararsın travesti mi ararsın ne ararsan var arkadaş!! zaten o tiplerle saliselik bakışmalar psikolojimin bozulmasına yetiyor, sonra da kendimi yemeğe vuruyorum :) o değil de zenne filmini izleyeceğim be, zezecan çok ağlamış. ağlamadığım bi onlar kalmıştı zaten bi ara onlar için de ağlayayım.
heh.. o, bu, şu değil. bizim okul şantiyeye dönmüş. okulla beraber hatıralar da. koştuğumuz, kar topu oynadığımız, yemek yediğimiz o yerler yok artık. zaten mehmet ali hoca da yok. ahhh canım hocam, pıtırcık hocam, imanlı ahhlaklı hocam... benim tez efsane olmuş ama ben bir çızık atmamışım ya ona yanıyorum. bugünden tezi yok bilgisayarımın masaüstüne mehmet ali hocanın fotosunu koyacağım. vicdan, vicdan,vicdan. geçenlerde hocacığım kum'a gitmiş. bunun üzerine ettiğimiz espirileri yazmayacağım. sadece kum :)) mehmet ali hoca bize şehir üniversitesindeki islami ilimler fakültesinin kataloğunu verdi. tanıdık isimler olmasıyla beraber ilahiyaçı olmayan birinin kadroda olması tuba'da şartellerin atmasına sebep oldu ve daha sonrasında ' bu eleman bir kere veysel hocanın imtihanına girmemiş, zeki hocanın dersinde ulumamış, banufobia yaşamamış, bedrettin hoca etkili karın ağrısı çekmemiş' gibi bütün hocalara giden iğrenç espiriler dolaştı havada.
bu arada millet doktoraya başlamış arkadaş, ne güzel. valla şöyle insanlar görünce bi de mehmet ali hocayı görünce içimdeki akademik canavar canlanıyor, samsuna dönünce hele ladik'e gidince pasta tarifleri bakan birisi oluyorum :((
