hep böyle, hayat böyle!!

Kendimce yeni bir sıkılma sesi bulmam lazım. Artık “off” demekten de sıkıldım. Bugün de öyle sıkıcı bir gündü ki anlatamam, yaşanır. Bu nöbetçi olduğum günleri sevmiyorum zaten, bön bön öğretmenler odasında oturuyorum, ölürcesine çay içiyorum. Artık birilerinin bir şeyler demesi de beni pek ilgilendirmiyor, muhabbet de işe yaramıyor. Allahtan kar vardı da dışarı çıkıp kardan adam ve kadın yaptık. Biraz enerji verdik ya hu!

Bugün ilk sınavımı yaptım. Az önce de sonuçları okudum, galiba sınavı iptal etmek zorunda kalacağım. En yüksek alan 76, en düşük diye bir şey yok, hemen hepsi düşük maalesef. Hele Serkan diye bir çocuğum var, canım benim sınav ortasında yapamıyorum diye başladı ağlamaya. Ben de çok kötü oldum. Ama ne yapabilirim ki. Sınav sonunda neden yapamadığını sordum, o da “babamla tartıştık, çalışamadım”, dedi. Canım benim ya.